Strona w przebudowie

Strona została utworzona tymczasowo po awarii niemieckiego serwera, na którym znajdowała się oryginalna strona KSzGK (http://szachykorespondencyjne.pl.tl/). Obecnie funkcjonuje już nowa strona KSzGK (http://kszgk.com) , na której są najbardziej aktualne informacje.







sobota, 3 lipca 2010

Kongres ICCF 2006

Kongres ICCF Drezno 2006 - sprawozdanie delegata

Duża liczba delegatów i oficjeli przybyłych na 59-ty w historii Kongres ICCF w roku 2006 spowodowana była dogodną lokalizacją obrad w centrum Europy, jakim jest stolica Saksonii – Drezno, a także faktem, że poprzednie spotkania miały miejsce na odległych kontynentach, w Indiach i Argentynie. Kongres przeprowadzony w dniach od 14 do 20 października był połączony z obchodami 800-lecia miasta Drezna i 60-lecia BdF (Niemieckiej Federacji Szachów Korespondencyjnych).
Obradom przewodniczył wybrany w ubiegłym roku nowy prezydent ICCF Mohammed Samraoui. Na wstępie wysłuchano hymnu ICCF, który skomponował znany muzyk, delegat Białorusi, Dmitryj Łybin. Do istotnych zmian osobowych doszło w kierownictwie Federacji: w miejsce Maxa Zavanelliego wiceprezydentem został George Pyrich ze Szkocji, w miejsce Daniela Finkelsteina dyrektorem turniejów wyższego szczebla został Marco Caressa z Włoch, a zamiast Michaela Millstone’a nowym dyrektorem finansowym jest Hans-Juergen Isigkeit z Niemiec. Ponadto zdymisjonowano komisarza marketingu dr Claudio Goncalvesa nie powołując jednakże nikogo w jego miejsce z powodu braku odpowiednich osób. Nowym komisarzem ds. serwera ICCF został Gino Giglio, przewodniczącym komisji apelacyjnej ds. innych przepisów ICCF – Per Soederberg, a przewodniczącym komisji sędziowskiej - Dmitryj Łybin.
W poczet nowych członków ICCF przyjęto Ghanę i Algerię. Godność Honorowych Członków ICCF otrzymali: Mohammed Samraoui i Ivan Bottlik. Medale mistrzów świata otrzymali: z XVII finału Ivar Bern z Norwegii (osobiście), z XIX finału Christophe Leotard z Francji i VII mistrzyni kobiet - Olga Suchareva z Rosji.
Duże kontrowersje w ocenie pionu finansowego wywołał fakt rezygnacji z pracy w trakcie kadencji dwóch dyrektorów pochodzących z USA. Na szczęście odzyskano niemal wszystkie dokumenty dzięki Ruth Ann Fay (także z USA). Zarazem powołano specjalną komisję do opracowania i złożenia raportu za lata 2004-06 oraz wyciągnięcia odpowiednich wniosków. Ustalono jednakową wysokość wpisowego – 50 franków szwajcarskich (CHF) - do wszystkich szczebli indywidualnych  mistrzostw świata, tj. eliminacji, półfinałów, turniejów kandydackich (dawne ¾) i finałów. Za każdą partię graną w turniejach krajowych za pośrednictwem serwera ICCF narodowe federacje będą płacić 1 CHF, ale będą też miały prawo do jednego bezpłatnego turnieju z maksymalną liczbą rozgrywanych partii 105.
Dokonano kolejnych zmian w statucie, z których najważniejsze to decyzja, że wszyscy dyrektorzy stref zasiadają w Prezydium; usunięto zapis o konieczności automatycznej rezygnacji z pełnionych funkcji w przypadku przekroczenia wieku 70 lat; określono statutową lokalizację miejsca ICCF w Szwajcarii; określono możliwość zdymisjonowania członka Prezydium przy udziale co najmniej 2/3 członków. W Przepisach Turniejowych dopisano możliwość organizowania turniejów z normami na tytuły typu „Scheveningen”, przy czym przyjęto jako średni ranking sumę rankingów przeciwników dzielonych przez ich liczbę z pominięciem rankingu własnego. W tym przypadku w obliczeniach stosowana jest zasada przyjęta w FIDE.
Miło jest poinformować, że Kongres nadał kolejne tytuły naszym zawodnikom: nowym arcymistrzem został Jan Marcinkiewicz, starsi mistrzowie międzynarodowi to Andrzej Borowiec i Sławomir Pawłowski, tytuł mistrza międzynarodowego otrzymał Józef Lubas.
Omawiano konieczność dokonania pewnych zmian w strukturze Ligi Mistrzów, po pierwsze, by można było rozgrywać 12 partii zamiast 10 (przypomnijmy, że do zatwierdzenia tytułu potrzebne są co najmniej dwie normy z 24 partii), a po drugie, by przyspieszyć awans nowo zgłaszanych drużyn i silnych zawodników. Ale tego typu zmiany zostaną wprowadzone do regulaminu rozgrywek przypuszczalnie dopiero w nowej edycji przewidzianej na wiosnę 2007 roku, by uwzględnić je przy tworzeniu nowych lig w kolejnej edycji. Przyjęto więc zasadę niezmieniania regulaminu awansów i spadków w trakcie rozgrywek, lecz dopiero po ich zakończeniu. Z kolei, po stwierdzeniu, że uprawnienia do startu w finale mistrzostw świata ma aż 43 szachistów, uzgodniono uruchomienie na serwerze ICCF kolejnego finału w końcu 2007 roku z zaproszeniem wszystkich uprawnionych. Przy zgłoszeniu się większej liczby chętnych finał przeprowadzi się specjalnym systemem, w którym każdy rozgrywałby 15 partii. Niezgłoszenie się do tego turnieju skutkowałoby tym, że w przyszłości taki zawodnik mógłby być przyjęty do kolejnego finału tylko w przypadku istnienia wolnych miejsc. Jest to więc bardzo dyskusyjna decyzja, ale jej motywem jest chęć „uwolnienia się” od znacznej liczby oczekujących szachistów, którzy nie podejmują gry w finale, mimo że od lat posiadają takie uprawnienia.
Dyskutowano nad możliwością wprowadzenia do kalendarza imprez turniejów z wyższym wpisowym i jednocześnie z nagrodami pieniężnymi. Pomysłów było wiele, ale na razie nie osiągnięto jednomyślności, ani przynajmniej jednoznacznej decyzji. Zastanawiano się nad problemem przeciągania gry w kompletnie przegranej pozycji, co łączono ze zbyt dużym czasem do namysłu. Jedną z propozycji ograniczenia takich przypadków jest zmniejszenie tempa gry do 40 albo nawet do 30 dni na 10 posunięć. W trakcie dalszych obrad stwierdzono, że naszej dyscyplinie potrzebny jest rozwój, marketing i nowi wolontariusze. Po wydaniu kilka lat temu złotej księgi ICCF z okazji 50-lecia istnienia Federacji potrzeba jest przygotowania się na jubileusz 60-lecia do wydania diamentowej księgi w roku 2011 już łącznie z płytą CD.
Zatwierdzono organizację kilku kolejnych turniejów, m.in. z okazji 60-lecia BdF (zgłosiła się tu rekordowa liczba polskich zawodników, bo aż 44, co pod względem liczebności plasowało nas na trzecim miejscu po Niemczech i Rosji) oraz Memoriału Lannaioli w obsadzie arcymistrzowskiej, w którym start potwierdził Ryszard Skrobek.
Na specjalnym spotkaniu przedstawicieli federacji europejskich podkreślano zastój w rozgrywkach na starym kontynencie spowodowany głównie przez brak możliwości gry w tych turniejach za pośrednictwem serwera ICCF. Zaproponowano specjalny, 2-etapowy turniej narodowych drużyn 6-osobowych, prawdziwie amatorskich, gdyż ranking zawodników nie mógłby przekraczać w dniu zgłoszenia 2000. Rozwój rozgrywek europejski jest możliwy, a propozycje będzie zbierać i składać komisja z udziałem m.in. niżej podpisanego i Pera Soederberga. Wydaje się, że obecne czasy sprzyjają grze niemal wyłącznie na serwerach. Mówił o tym programista Martin Bennedik, który stale coś ulepsza oraz wprowadza w życie kolejne fazy wdrożenia systemu. Przy okazji podał liczby użytkowników serwera, w tej statystyce Polska jest na dziewiątym miejscu na świecie ze 125 zawodnikami.
Na zakończenie obrad przyjęto zaproszenie federacji hiszpańskiej do spotkania w roku przyszłym w Benalmadena koło Malagi z początkiem wyznaczonym na 20.października. Tradycyjny turniej błyskawiczny wygrał Petr Buchnicek z Republiki Czeskiej. A po Kongresie wszyscy uczestnicy mieli okazję odbyć rejs statkiem po Łabie, zwiedzić Saksonię Szwajcarską w rejonie Bastei i wjechać na szczyt do niezdobytej Twierdzy Koenigstein.
Delegat Polski oraz pełnomocnik z ramienia Chorwacji
Witold Bielecki